《经略焕章先生宠赐千叶梅佳制似笑疏花太孤瘦故教密叶拥千层昔人所未经道真绝唱也褒不揆辄拾馀意申呈仰丐规削》拼音版

宋代刘褒

jīnglüèhuànzhāngxiānshēngchǒngqiānméijiāzhìshìxiàoshūhuātàishòujiàoyōngqiāncéngrénsuǒwèijīngdàozhēnjuéchàngbāokuízhéshíshēnchéngyǎnggàiguīxuē--liúbāo

gānjīngfēidiéxièqīngshūzhīchuòshuòdòuníngzhènglián驿使shǐláichōngxuěquèfèishīwēngqiǎozhuóbīng

tiānshǒugāoráojiǎnhuánmǎnjiànléngcéngrénzuìzuòluómènghuāmiǎohéngcānhànwèiyīng

刘褒简介

宋代·刘褒的简介

刘褒,字伯宠,一字春卿,号梅山老人,崇安(今福建武夷山市)人。孝宗淳熙五年(1178)进士。光宗绍熙中为静江府教授。宁宗庆元六年(1200),知龙溪县。嘉定六年(1213)由监尚书六部门奉祠,起知全州。有《梅山诗集》,已佚。工词,其满庭芳别绪,善於言情者。水调歌头,亦不减於东坡也。

...〔 ► 刘褒的诗(12篇)