《又上座主李左史八十韵》拼音版

宋代程公许

yòushàngzuòzhǔzuǒshǐshíyùn--chénggōng

jiāngsānniánbiéxīnjīngwànyáo

dēnglóngkōngyǒumèngzhékùnliáo

tīngchúshūjùnshēnmiàolùndiào

fāngkànsǔnsūnráo

zàituīhuájīnzhuàngběncháo

tánqiānchéngyuǎnyǐnggèngnánchāo

jiānghànyīngfēngjiǒngkānjiānráo

wénchuánqiānyìnbèijiǔchéngxiāo

hànxuānléidāngkōngchādòubiāo

língguītāoyuǎnjiànshòuzhìbiāo

jiǔlíngjiēdiāo

shíwèizhǔndeyǒutiáo

zǎosuìyánzhàoxiūshísǒngbǎiliáo

qīngkuīwánshàzhàngchénpiāo

wǎnfānhóuyùn使shǐzhěyáo

tōngcáiyòngshìsuǒzhìǎiténgyáo

jiānglüèxióngzhūhuánglíngyǒumiáo

qiánwènmìngxiàhuánzhāo

zòudānshūróngxiāo

cháojīngsānguǎnkànyīngpiǎo

xiǎoàochīrùnchūnfēngyàojiāo

cáijiānbàizhuānduìchǐjiāo

cǎozhàoluánhéngjīngjìncháo

bānjùnhuángfēiyáo

gǎnjūnēnzhòngshāngjiēshìlùnjiāo

wéishíyōuhànbapiānyán

gōngdàohuāngjīngqíngliǎoxiāo

zhíqiánchéngàngtīngxīnchāo

jiǎnzhǎochénsònggāojiǔpiāo

míngzhīfèngruìzhòngnàijiūtiāo

jiǎyǒngduìnángshànghuíshìxiāo

fángménníngjiǔwěnzàoqúnxiāo

huángqiǎoshāngrénshénxiāo

shēnrènjiānghǎigōnglùnchúráo

kuājiéhánbīngxuěguīqíngcháo

ōuhàodànglóngmèngtiáoyáo

liàngbēinánnáoshēnxīnbǎihòudiāo

fángjiānxiùshǒulěngkànsuǒbiāo

yǒngcǎochūn绿xiūxiāo

biān鸿hóngbìngyǐngmèng鹿jiāo

yōngpiānhānhuànqīngfēngjiǔliáo

shīfēnxiāoàiyíngyāo

gānzuòfánjiānzhēnchéngshàngtiāo

zhēngjiǒngěrguàiwénsháo

zhǔmíngshùnrénníngmiǎnfèixièmínshísuīluòluò

rènyùnxiāoxiāozhènglùncéngmǐn

qúngōngliàobāngdiàndǐng

línhuǒhuíbiāomànfēng

xiándòudiāosuīzàn

fèishíjìnxiāochángdǎndāngwàngshí

qiúzàixiàoruòwèirén

kōng使shǐqiáorùndōngshān

dāngmànběiquēdiāoqiānsōugǎo

huàfǎngkàntiàohuíshǒuyáotiānkuò

jīngxīndūntiáobēi

zhānjiāoguījiāorěnxiáxīnxiě

xuánzhīruìxiǎngqiàotiānjiēcuībìngpèi

shèchǐqiáokǎiniàncáichéngjiù

jiānzuódiāochífēiyǒu

yùnyòngkǒngyáokāngshìxiānyíng

yóunóngdàiquànshàoróngmiáoluànyǒu

使shǐshāqīnjiāopíng

zhōngdǒngcháohuánghuángxián

jiāngcáixiāofèijīngé

jīngfēnshíshāorénxīnjuànjuàn

tiānzhāozhāoruìqíngēngxiào

chéngliáodìngyīngrén

使shǐpiáoyáocuīyuánxūn

huānshǒuxiāomíngzhīlín

yòngdǐngpēngyàobozhōngxìnghàn

xiǎohuìqiáobāohánjiǎn

zhìchuítiáoyǒumèngqiānpénglàng

xīnwáncuìsháocéngchítiěcùn

cǎitóngjiāoxiāngzhǎngqiūzhǎn

chéngxiāozhǎng怀huáifèngbiǎo

cǎochóngyāoguānrǒngpénsāocán

shēnjiǎzhōuxíngjuàn

yuànyǒuyànyāobàoqiúlóngzuó

huāngchóusuōbiāoguāzèng

shìzhìbàoqióngyáo

程公许简介

宋代·程公许的简介

程公许(?—1251),字季与,一字希颖,号沧州。南宋眉州眉山(今属四川)人,一说叙州宣化(今四川宜宾西北)人。嘉定进士。历官著作郎、起居郎,数论劾史嵩之。后迁中书舍人,进礼部侍郎,又论劾郑清之。屡遭排挤,官终权刑部尚书。有文才,今存《沧州尘缶编》。

...〔 ► 程公许的诗(509篇)